We kennen allemaal Raoul de Godewarswelde, deze illustere levensgenieter. Deze reus van Vlaanderen met zijn vissermuts, zijn jasje, zijn zeeman en zijn snor in een haak als een oude zeeleeuw ... Deze fotograaf met schorre stem is een legendarische figuur van Ch'Nord geworden! En achter zijn vooruitstekende jukbeenderen, zijn lach, zijn sprankelende ogen, vermaakte Francis Delbarre zich (of speelde) met provocerende ongepastheid.

Wij zijn farandole, we roep arm in arm tijdens familiefeesten, carnaval, in de estaminets; we zingen de bekende deuntjes zoals P'tit Quinquin, Zizique à papa of zelfs Perds pas l'Nord!

Met de Capenoules (mooie bedrieger in Picard) en Jean-Claude Darnal vereeuwigde hij Gris-Nez. Zijn lied When the Sea Rises roept de estaminet op in Léonce aan de voet van Cap Gris-Nez en het verlies van Marie "bij hoog water, helaas met een andere ...".

Léonce volgde Marie niet maar vertrok. De herberg bleef hem en het is hier. Hij wordt nu hernoemd naar Les Margats de Raoul omdat we allemaal kinderen van Raoul zijn. We claimen deze jokergeest, vreugdevol en genereus.